Post by simone on Dec 30, 2004 5:11:14 GMT -5
Wittgenstein's Poker 1
Hoewel de complexiteit van de achtergronden en theorieën van beide filosofen (Popper en Wittgenstein) moeilijk in woorden samen te vatten valt, slaagt dit boek er aardig in één en ander uiteen te zetten.
Het is een toegankelijk boek waarin de lezer wordt meegenomen naar een fascinerende climax.
Wittgenstein's poker beschrijft in bijzaak een tien minuten durend conflict welke speelde tussen twee van de meest imposante filosofen uit de twintigste eeuw (Wittgenstein en Popper) op de avond van 25 oktober 1946 in kamer H3 van Cambridge University. Het conflict is op zichzelf misschien wel het minst (of dan de manier waarop het omschreven wordt) interessante van het boek. Overigens hebben de filosofen elkaar (op deze ontmoeting na) nooit ontmoet, opmerkelijk, gezien het feit hun levens zo enorm parallel hebben gelopen.
Wat het boek vooral veel allure geeft -en wat eigenlijk de hoofdzaak van het boek is- is de manier waarop beide filosofen voor de lezer gaan leven. Er wordt op zeer heldere en intrigerende wijze inzicht gegeven in de ontwikkelingen en levensloop van zowel Popper als Wittgenstein. Beiden Joods, opgegroeid in Wenen in niet de meest gunstige tijd (Wittgenstein geboren in 1889, Popper geboren in 1903) zou vooralsnog kunnen leiden tot een eenduidige manier van denken, ondermeer inzake politiek. Echter, dit is zeer zeker niet het geval, sterker nog, het meest kenmerkend is juíst dat er zo enorm veel verschillen blijken te zijn op sociaal, cultureel en politiek gebied. De verklaringen worden uiteengezet middels een aantal kernmomenten in beider levens. Zo wordt omschreven hoe Popper (wanneer Hitler zijn opmars maakt) naar Nieuw Zeeland vertrekt en hoe Wittgenstein omstreeks dezelfde tijd juist in Europa blijft en op één van de meest prestigieuze universiteiten van de wereld (Cambridge) les gaat geven. Als voordeel heeft Wittgenstein zeker ook zijn leeftijd (13 jaar ouder dan Popper) en -wellicht nog belangrijker?- zijn leermeester mee, Bertrand Russell, één van de grootste denkers op het gebied van de Logica.
Naast een uitvoerige uiteenzetting van de levensloop en ontwikkelingen wordt ook ingegaan op de karakters van zowel Popper als Wittgenstein. Je maakt kennis met filosofen met een enorm charisma die slechts met moeite in debat wilden gaan met tegenstanders. Zo riep Wittgenstein tijdens de 'Pokerclash' naar Popper; 'Popper, you are WRONG. Jab,jab...WRONG,' wellicht is dit voorbeeld nu niet direct het meest kenmerkende voorbeeld van de wijze waarop Wittgenstein een ander betichtte van zijn ongelijk daar Wittgenstein en Popper zo mogelijk het verst uiteenlagen qua theorieën. Alhoewel het boek niet veel weggeeft inzake de theorieën vertelt het toch genoeg om een redelijk inzicht te verwerven in de materie. Het gaat te ver om in dit schrijven uiteen te zetten waar nu precies die verschillen in lagen (naast dat het uiteraard ook het plezier zou weghalen om daar zelf achter te komen) maar om toch een tipje van de sluier op te lichten wil ik hier een citaat uit Wittgenstein's Poker plaatsen wat handelt over Wittgenstein's mening over het nut voor wat betreft filosofie;
'what then, for Wittgenstein, was the aim of philosophy? Quite simply, to disentangle ourselves from our self-enveloped confusion- “to show the fly the way out of the bottle”. When we engage in philosophy, we puzzle about things that ordinarily do not concern us. What, for example, is the nature of time_if it is five o'clock in Cambridge, is it also five o'clock on the sun? Can something be both red and green all over? Can I know I am in pain? Can I have the same pain as you? What is it to speak to oneself? In seeking answers to these questions, Wittgenstein II(tweede periode Wittgenstein, red.) believed, philophers make foolish errors. They look for an explanation, a universal answer, a theory to cover all cases, a generalization to fit all types; they stare at objects and feel they can somehow penetrate phenomena and reach an immaterial core.'2
Wittgenstein zag eigenlijk geen (filosofische) problemen, hij zag slechts puzzels en met deze benaderingswijze maakte hij aan veel filosofische debatten een vrij abrupt einde. Popper was het zeer zeker niet eens met deze zienswijze en kwam hiertegen in repliek door te stellen dat er toch minstens bijvoorbeeld één probleem moet zijn, namelijk het bepalen van de exacte positie tussen zin, en onzin. Wittgenstein echter kon een ieder monddood maken door op alle vragen waarop hijzelf ook geen antwoord wist te reageren met;'whereof one cannot speak, thereof one must remain silent.' Of, in de originele Duitse versie 'Wovon man nicht sprechen kann, darüber muß man schweigen.'
Naast Popper en Wittgenstein komen ook andere grote namen als G.E, Moore, Russell en Schlick voorbij en wordt de link tussen de grote denkers uit de twintigste eeuw volstrekt duidelijk. Kortom, heeft u interesse in (ondermeer) de achtergronden van de grote denkers uit de twintigste eeuw, dan mag dit boek zeker niet in uw verzameling ontbreken. Verwacht echter geen diepgravend onderzoek in theorieën of iets dergelijks, daarvoor is het boek weer net iets te oppervlakkig.
Overigens is er over deze filosofen in combinatie met de clash die zij hebben gehad nog een boek verschenen, en wel met de titel; Beyond Wittgenstein's Poker: New Light on Popper and Wittgenstein, geschreven door Peter Munz, een ooggetuige van het conflict en bovendien de enige persoon ter wereld (!) die van beide filosofen een student is geweest.
Dit boek beschrijft meer hoe (volgens Munz) het conflict had moeten gaan, daar Munz van mening is dat de filosofen elkaar eigenlijk aanvulden maar door hun ego's niet in staat waren dat in te zien.
1. Wittgenstein's Poker, The Story of a Ten-Minute Argument Between Two Great Philosophers, Harpers Collins Publishers, David Edmonds & John Eidinow, 2001, ISBN 0-06-621244-8
2. Wittgenstein's Poker, The Story of a Ten-Minute Argument Between Two Great Philosophers, Harpers Collins Publishers, David Edmonds & John Eidinow, 2001, pg. 231
Hoewel de complexiteit van de achtergronden en theorieën van beide filosofen (Popper en Wittgenstein) moeilijk in woorden samen te vatten valt, slaagt dit boek er aardig in één en ander uiteen te zetten.
Het is een toegankelijk boek waarin de lezer wordt meegenomen naar een fascinerende climax.
Wittgenstein's poker beschrijft in bijzaak een tien minuten durend conflict welke speelde tussen twee van de meest imposante filosofen uit de twintigste eeuw (Wittgenstein en Popper) op de avond van 25 oktober 1946 in kamer H3 van Cambridge University. Het conflict is op zichzelf misschien wel het minst (of dan de manier waarop het omschreven wordt) interessante van het boek. Overigens hebben de filosofen elkaar (op deze ontmoeting na) nooit ontmoet, opmerkelijk, gezien het feit hun levens zo enorm parallel hebben gelopen.
Wat het boek vooral veel allure geeft -en wat eigenlijk de hoofdzaak van het boek is- is de manier waarop beide filosofen voor de lezer gaan leven. Er wordt op zeer heldere en intrigerende wijze inzicht gegeven in de ontwikkelingen en levensloop van zowel Popper als Wittgenstein. Beiden Joods, opgegroeid in Wenen in niet de meest gunstige tijd (Wittgenstein geboren in 1889, Popper geboren in 1903) zou vooralsnog kunnen leiden tot een eenduidige manier van denken, ondermeer inzake politiek. Echter, dit is zeer zeker niet het geval, sterker nog, het meest kenmerkend is juíst dat er zo enorm veel verschillen blijken te zijn op sociaal, cultureel en politiek gebied. De verklaringen worden uiteengezet middels een aantal kernmomenten in beider levens. Zo wordt omschreven hoe Popper (wanneer Hitler zijn opmars maakt) naar Nieuw Zeeland vertrekt en hoe Wittgenstein omstreeks dezelfde tijd juist in Europa blijft en op één van de meest prestigieuze universiteiten van de wereld (Cambridge) les gaat geven. Als voordeel heeft Wittgenstein zeker ook zijn leeftijd (13 jaar ouder dan Popper) en -wellicht nog belangrijker?- zijn leermeester mee, Bertrand Russell, één van de grootste denkers op het gebied van de Logica.
Naast een uitvoerige uiteenzetting van de levensloop en ontwikkelingen wordt ook ingegaan op de karakters van zowel Popper als Wittgenstein. Je maakt kennis met filosofen met een enorm charisma die slechts met moeite in debat wilden gaan met tegenstanders. Zo riep Wittgenstein tijdens de 'Pokerclash' naar Popper; 'Popper, you are WRONG. Jab,jab...WRONG,' wellicht is dit voorbeeld nu niet direct het meest kenmerkende voorbeeld van de wijze waarop Wittgenstein een ander betichtte van zijn ongelijk daar Wittgenstein en Popper zo mogelijk het verst uiteenlagen qua theorieën. Alhoewel het boek niet veel weggeeft inzake de theorieën vertelt het toch genoeg om een redelijk inzicht te verwerven in de materie. Het gaat te ver om in dit schrijven uiteen te zetten waar nu precies die verschillen in lagen (naast dat het uiteraard ook het plezier zou weghalen om daar zelf achter te komen) maar om toch een tipje van de sluier op te lichten wil ik hier een citaat uit Wittgenstein's Poker plaatsen wat handelt over Wittgenstein's mening over het nut voor wat betreft filosofie;
'what then, for Wittgenstein, was the aim of philosophy? Quite simply, to disentangle ourselves from our self-enveloped confusion- “to show the fly the way out of the bottle”. When we engage in philosophy, we puzzle about things that ordinarily do not concern us. What, for example, is the nature of time_if it is five o'clock in Cambridge, is it also five o'clock on the sun? Can something be both red and green all over? Can I know I am in pain? Can I have the same pain as you? What is it to speak to oneself? In seeking answers to these questions, Wittgenstein II(tweede periode Wittgenstein, red.) believed, philophers make foolish errors. They look for an explanation, a universal answer, a theory to cover all cases, a generalization to fit all types; they stare at objects and feel they can somehow penetrate phenomena and reach an immaterial core.'2
Wittgenstein zag eigenlijk geen (filosofische) problemen, hij zag slechts puzzels en met deze benaderingswijze maakte hij aan veel filosofische debatten een vrij abrupt einde. Popper was het zeer zeker niet eens met deze zienswijze en kwam hiertegen in repliek door te stellen dat er toch minstens bijvoorbeeld één probleem moet zijn, namelijk het bepalen van de exacte positie tussen zin, en onzin. Wittgenstein echter kon een ieder monddood maken door op alle vragen waarop hijzelf ook geen antwoord wist te reageren met;'whereof one cannot speak, thereof one must remain silent.' Of, in de originele Duitse versie 'Wovon man nicht sprechen kann, darüber muß man schweigen.'
Naast Popper en Wittgenstein komen ook andere grote namen als G.E, Moore, Russell en Schlick voorbij en wordt de link tussen de grote denkers uit de twintigste eeuw volstrekt duidelijk. Kortom, heeft u interesse in (ondermeer) de achtergronden van de grote denkers uit de twintigste eeuw, dan mag dit boek zeker niet in uw verzameling ontbreken. Verwacht echter geen diepgravend onderzoek in theorieën of iets dergelijks, daarvoor is het boek weer net iets te oppervlakkig.
Overigens is er over deze filosofen in combinatie met de clash die zij hebben gehad nog een boek verschenen, en wel met de titel; Beyond Wittgenstein's Poker: New Light on Popper and Wittgenstein, geschreven door Peter Munz, een ooggetuige van het conflict en bovendien de enige persoon ter wereld (!) die van beide filosofen een student is geweest.
Dit boek beschrijft meer hoe (volgens Munz) het conflict had moeten gaan, daar Munz van mening is dat de filosofen elkaar eigenlijk aanvulden maar door hun ego's niet in staat waren dat in te zien.
1. Wittgenstein's Poker, The Story of a Ten-Minute Argument Between Two Great Philosophers, Harpers Collins Publishers, David Edmonds & John Eidinow, 2001, ISBN 0-06-621244-8
2. Wittgenstein's Poker, The Story of a Ten-Minute Argument Between Two Great Philosophers, Harpers Collins Publishers, David Edmonds & John Eidinow, 2001, pg. 231